Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nam quod ita positum est, quod dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non satis plane dicat quid sit dissolutum. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Duo Reges: constructio interrete. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
Sed quot homines, tot sententiae; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas? Quorum altera prosunt, nocent altera. Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quae cum dixissem, Habeo, inquit Torquatus, ad quos ista referam, et, quamquam aliquid ipse poteram, tamen invenire malo paratiores. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum?
- Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
- Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
- Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
- Confecta res esset.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. An potest cupiditas finiri? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Id est enim, de quo quaerimus. Aut etiam, ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem, ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur?
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
- Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
- Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
- At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
- Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
